Səməd Vurğun mövzusu ilə bağlı uzun müzakirələr həm də onu GÖSTƏRİR Kİ...

GÖSTƏRDİ Kİ, Səməd Vurğun haqqında dediyi ifadəyə görə Əlisa Nicata etiraz edənlər ƏSLİNDƏ, alt şüurda elə Səməd Vurunun mədhinə etiraz edənlərdi. YƏNİ, adamlar Səməd Vurğunu mədhdə görmək istəmirlər, eyni zamanda, o mədhlə qəbullanmırlar, barışmırlar. Əgər barışsalar, həmin etirazın gerçək ünvanı bəlli olacaq...

Məsələn, Əlisa Nicat desəydi ki, Səməd Vurğunun əsl adı Allahverdi olub, bu qədər müzakirə olunmayacaqdı, bir kəlmə deyiləcəkdi ki, yaşlaşıb, nə bilim, beyin problemləri yaranıb, filan...

HAZIRKI HALDA İSƏ bu qədər etirazın içində HƏM DƏ əksəriyyətin qeyri – ixtiyari olaraq gizli gerçəklikdən “qorxduğu” nüans var.

HƏRÇƏND Kİ, Səməd Vurğun məlum mədhi edib, AMMA və LAKİN bu günə qədər o aspektdən təqdim olunmayıb, o aspektdə (əhatəli şəkildə) müzakirə predmetinə çevrilməyib.

SANKİ Səməd Vurğunun həmin mədh tərəfi zaman – zaman müxtəlif “redaktələrlə” gizlədilib, bəraət qazandırıcı sözlərlə ört – basdır edilib... edilir VƏ BELƏCƏ, büt şəklində formalaşdırılıb.

Çox uzağa getmirəm, “Stalinin eşqilə” ifadəsi NƏ ÜÇÜN, HANSI MƏQSƏDLƏ sonradan “redaktə” olunub, “Azadlığın eşqilə” ifadəsi tərzində təqdim edilsin ki? Axı, bu faktın səbəbi olmalıdı. Məgər bu “addım” müəllifin ictimai – siyasi baxışlarını təhrif edib, onun yaşadığı dövrdəki gerçək tərəfini gizlətmək deyilmi?

... sadəcə bu gün əksəriyyətin problemi həqiqətlərlə barışa bilməməkdir.

Emil Rasimoğlu
Yazar

Onews.az